Net als vorig jaar heb ik weer een paar maanden doorgebracht in Nederland. Altijd fijn om iedereen te zien, maar oh boy, wat zit je snel weer in de ratrace van het leven! Je weet wel, dat gevoel dat je van hot naar her rent, zonder tijd om adem te halen, en dan verbaasd bent dat je moe bent. Gek, toch? Blijkt dat bijtanken niet alleen gaat over hoeveel uren slaap je pakt, maar ook over het heerlijk nietsdoen. Ja, lummelen is een kunst die we soms vergeten in deze overvolle maatschappij die aan iedereen trekt – van de jongste tot de oudste.

Wat ik ook weer eens ondervond, is hoe je omgeving invloed heeft op je welzijn. Voor je het weet, poppen oude patronen weer op. Als jongste in het gezin ken ik het scenario maar al te goed: voordat je het doorhebt, sta je aan het hoofd van het comité om van alles te regelen. Gelukkig heb ik dankzij systemische opstellingen – of zoals ze ook wel worden genoemd, familieopstellingen – geleerd waar mijn plek is en wat mij energie geeft. Is het makkelijk om daar te blijven? Eh, nee. Maar het is een stuk gezelliger in de familie nu ik beter mijn plek kan houden!

3 juli 2024: Raaf’s verjaardag.

Raaf is niet zomaar een kat. Nee, ze was mijn kleine vondeling, slechts drie dagen oud toen ik haar vond in Spanje. “Wat moet ik met een kitten in mijn camper?” dacht ik. Kattenmoeder? Ik? Ik ging naar de dierenarts met het voornemen haar daar af te geven. Maar helaas – of misschien gelukkig – vertelde de dierenarts me dat hij zulke kleine kittens niet aanneemt. Te veel werk, je moet ze elke twee uur een flesje geven. Ik hoorde mezelf meteen zeggen: “Nee, ze blijft bij mij.” En zo werd de kattenmoeder in mij geboren. Met een busje kittenvoeding in de hand begon ons avontuur.

Vanaf minuut één was ze lid van de Pure & Wild clan. Trots? Absoluut. Ze leerde me om haar te vertrouwen, en ik leerde mijn angst niet in de weg te laten staan van haar vrijheid. Eerst liep ze braaf aan een lijntje mee, maar al snel liep ze los achter me aan, of zat ze prinsheerlijk in de fietskar. Ze kwam altijd terug, of ik haar nou riep of niet. Zelfs ‘s nachts ging ze op avontuur en stond ze ‘s ochtends miauwend voor de camperdeur. Ja, we hadden een bijzonder band. Daarom doet het nu zo’n pijn om te zeggen dat ze eind juni niet meer is teruggekomen. Alles wat ik kon doen, heb ik gedaan, maar tot op heden nog geen spoor van haar. Wie weet wat de toekomst brengt – ze is gechipt en gesteriliseerd, dus ik blijf hoop houden.

En dan, het moment van vertrek…

Na wat uitstellen, was het tijd om weer op pad te gaan. Maar de vertrekdatum plannen, oh man, dat had wat voeten in de aarde. Natuurlijk, Raaf speelde mee in de beslissing, maar het rare van reizen is dat je er ook een beetje tegen opziet. Althans, zo werkt het bij mij. Het idee dat de toekomst openligt, dat ik niet precies weet waar ik heen ga, wie ik zal ontmoeten en welke avonturen ik ga beleven, maakt me enthousiast én gespannen. Het is een soort innerlijke tweestrijd. Gek toch, dat we onszelf soms tegenhouden terwijl we diep van binnen weten dat we weer in die flow willen stappen? Die gedachten, van “ben ik wel goed voorbereid?” tot “is dit echt wat ik wil?”, blijven maar komen. Maar goed, het is wel stukken minder dan de eerste keer. Laten we dat als winst beschouwen.

De eerste week heb ik doorgebracht met mijn camperfamilie – de ‘brutale aapjes’ in Zuid-Nederland. Heerlijk om hen weer te zien! Zij zijn voor mij het perfecte voorbeeld van hoe je in de flow (of zoals ik het noem: Pure & Wild 😉) kunt blijven.

In Nederland had ik spullen gekocht om een drum te maken, en ik voelde dat het juiste moment daar was toen ik bij de aapjes was. Het gekke? Toen de drum klaar was, voelde ik dat die bij hen thuishoorde. Ja, ik had een drum gemaakt en toen… gaf ik hem weg! Er ging van alles door mijn hoofd: “Is dit niet een beetje overdreven?” of “Denken ze nu dat ik hun vriendschap koop?” Maar ik heb mijn gevoel gevolgd, het uitgesproken, en we hebben een prachtige drumsessie beleefd. Soms moet je gewoon durven loslaten.

Laten we de wijsheid van deze week simpel houden: vertrouw op je gevoel, laat je niet gek maken door de ratrace, en vergeet niet te lummelen. Dat doet wonderen voor je ziel.